Een rit van 9 uur naar Pangadaran!

Afgelopen week heb ik de groepen 3,6, vo2 en de kleuters gedraaid. Op Maandagochtend zijn we naar een Indonesische school gegaan. De naam van de school is: TK Mater Dei Marsudirini. We hadden door gekregen via de ouders van een leerling die bij ons op stage zit dat de school van 7 tot 12 was. We waren er rond 7:45 uur. Het bleek te zijn dat een deel van de school van 7 tot half 10 les had en daarna het andere deel van half 10 tot 12 uur. Wij hebben bij alle klassen (kleuters) een kijkje mogen nemen. Ik had er een heel ander beeld bij. Het was namelijk helemaal niet zo traditioneel als ik gedacht had. De leerlingen hadden een schooluniform aan. Bij enkele klassen had de leerkracht van een soort constructiemateriaal een motor gemaakt. Alle leerlingen mochten dit voorbeeld zelf na maken. Dit was volgens hun een uur lang en het doel hiervan was om de creativiteit te ontwikkelen. Toen de tweede groep naar school kwam konden we de ochtendceremonie mee maken. Alle kinderen stonden in rijen opgesteld, waarna leerkrachten en kinderen aan het woord kwamen. Ze zongen enkele liedjes. Omdat het allemaal in het Indonesisch was, was het moeilijk om te volgen waar het precies over ging. Het was wel goed om te zien dat mijn beeld wat in mijn hoofd zat van een traditionele school anders was dan het daadwerkelijk was. Misschien dat dit op het platteland wel zo gaat, maar ik vond de leerkrachten erg schappelijk naar de kinderen toe.

Op woensdagavond gaven de twee leerkrachten een ouderavond over het voortgezet onderwijs. Wij waren hier bij aanwezig. Het was interessant om te horen waar ze naar toe werken. Ze hebben het voortgezet onderwijs in Nederland uit gelegd en daarna welke certificaten er gehaald kunnen worden om te kunnen studeren in Nederland. Er zijn namelijk best wel wat kinderen die in Nederland willen studeren. Voor de ouders is het fijn om te horen wat mogelijk is. De ouders konden er nu met de leerkrachten over praten. Ik heb het idee dat ze dat heel fijn vonden. Verder heeft het deze week best wel weer wat geregend. Zelfs zo erg met onweer en bliksem, dat bij ons op school twee keer de stroom uitgevallen was. De eerste keer was het makkelijk op te lossen want we hoefde alleen de hoofdschakelaar om te draaien, maar als dat niet zo makkelijk ging moest er een back-up plan worden bedacht omdat er zonder stroom moeilijk les gegeven kan worden. De eerste groep is dan nog wel te doen, maar wanneer de tweede groep komt is het inmiddels al bijna donker. De tweede keer dat de stoom uit viel(een andere dag) is er ergens door de wind een boom op de stroomkabels gevallen waardoor er waarschijnlijk bij ons ook geen stroom was. Dit gebeurde precies tijdens mijn les van de kleuters. Dit was geen probleem om het dan gewoon nog licht is.

Vrijdagmiddag na stage zijn we eerst gaan lunchen. Daarna reden we naar het strand: parangtritis. Poging 2 om te paragliden. Onderweg kwamen we weer eens terecht een tropische regenbui voor korte tijd. Bij het strand scheen de zon. Helaas was het te gevaarlijk om te gaan paragliden. We zijn toen met de scooter doorgereden richting de kliffen. Onderweg kwamen we loslopende stieren en geiten tegen, rijstvelden, begraafplaatsen, gaten in de weg en steile hellingen. Hier was het echte plattelands leven te zien. Zoals ik Indonesië voorstelde. In de stad is het allemaal toch net wat anders. 's Avonds om 7 uur werden opgehaald door een shuttle bus. We gingen onze weekendtrip tegemoet. Dit maal stond Pangandaran op het lijstje. Na een totale rit van 9 uur kwamen we bij onze bestemming aan. Dus om 4 uur 's nachts werd het tijd om te gaan slapen, want de rit was niet echt bevorderend om te slapen. De hele weg werd je op en neer geschud door alle hobbels en gaten in de weg. De spoorwegovergangen zijn hier trouwens niet allemaal beveiligd. Opletten dus! 's Ochtends hebben we een scooter gehuurd en zijn wee naar de green canyon gereden. Wat een prachtige natuur! Ik heb daar een boottocht gedaan over de rivier naar de Green Canyon. Erg mooi was het. Daarna ben ik nog een stukje gaan rijden en kwam uit bij een hele mooie bamboe brug. Leuk om te zien dat zo'n bruggetje gewoon in gebruik genomen wordt. Uiteraard ben ik daar net zoals vele andere scooters overheen gereden. De mensen van het body raften vroegen of we zin hadden een potje poker, want het regende heel erg hard dus we dachten dan kunnen we beter even wachten tot de regen minder is. Uiteindelijk kwamen er geen pokerkaarten op tafel maar het spel UNO. Geweldig hoe die mensen het spelen. Heel veel gelach tijdens het spel. Ik heb ondertussen ook een Indonesische lekkernij geproefd. De gebakken banaan kon ik al, maar dit maal leek het op een loempia. Het was bladerdeeg met een banaan met chocolade hagel er in. Het smaakte erg goed. Wanneer er een flits kwam zag je een aantal heren met de handen de oren dicht houden. Na de bui zijn we naar het hotel gereden en zijn we nog op zoek gegaan naar plekjes waar we onze shuttle naar Jogja konden boeken. Uiteindelijk hebben we dit bij ons hotel kunnen regelen. Zondagochtend ben ik langs het strand afgelopen via wat kraampjes. Heerlijk om te doen want als.je iedere dag in de stad zit is dat wel fijn. Toen zijn we met de boot om het nationaal park gevaren met uitleg over wat er allemaal te zien was. Toen stopte we bij the White Sand Beach. Lekker gezwommen en in het zonnetje gelegen. Dat werd ook maar eens tijd aangezien ik dat nog weinig gedaan heb. Toen ben ik een stuk gaan wandelen in het nationaal park. Hier heb ik wilde apen, herten en een paar leguanen gezien. Uiteindelijk weer terug gegaan met het bootje. Weer eens een lekkere kokosnoot gedronken en nog wat gegeten, gedoucht en toen kwam de bus ons weer ophalen. We vertrokken dit maal om 6 uur en kwamen om 3 uur aan. Weer een reis van 9 uur gehad.

Klaar voor mijn laatste weekje. Dat weekje bestaat uit een stage van maandag tot en met donderdag, want vrijdag hebben we vrij omdat het dan een nationale vrije dag is. Het is dan goede vrijdag. Zaterdagmiddag is het avontuur op Indonesië voor mij afgelopen en vertrek ik weer naar Nederland.