Bezoek lokale scholen

Maandagochtend kwam ik terug van Singapore. Ik ben toen direct vanuit het vliegveld door naar stage gegaan. Ik draaide die dag de combi 3 en 6. Erg interessant om dit te doen. Vooral om een passende planning te maken. Dat kostte me de meeste tijd naar mijn idee. Want er zijn soms ook hele lessen die samen gedaan moeten worden. Ik heb er in ieder geval van geleerd om heel goed te plannen. Of de uitvoering zal werken moest nog blijken. Er bleek uiteindelijk maar één leerling in groep 6 te zitten want de andere twee waren er niet. Op dinsdag was groep 6 wel compleet maar was groep 3 maar met 1 leerling. Het eerste half uur stoomde de kinderen van groep 3 langzaam binnen. Ik moest dus zeer flexibel zijn om mijn geplande planning (wat al lastig was om het in een te zetten) op dat moment aan te passen. Maar het is allemaal goed gegaan. Een goed leermoment. Na de combi 3-6 had ik op maandag en dinsdag het voortgezet onderwijs, klas 2. Dit keer ging het om tekstbegrip. Erg leuk om dit te zien op een hoger niveau. De teksten gingen dus ook over moeilijkere onderwerpen zoals doping bij de tour de france. Ja dan moet je ook nog even uitleggen aan de kinderen wat de tour de france is en wat een wielrenfiets is. Want dat wisten ze niet allemaal.

Dinsdag- en woensdagochtend gingen we 2 dagscholen van enkele kinderen bezoeken. Allebei deze scholen waren van dezelfde organisatie: SD Tumbuh. Dit zijn privéscholen waarvan er 5 zijn. Voor de observatie moesten we 60.000 IRP betalen. Dat is omgerekend 4 euro per school. Omdat we met z’n tweeën waren, konden we deze kosten splitsen. Best vreemd dat ze er geld voor vragen maarja het is omgerekend niet echt veel dus we dachten dan doen we dat maar anders hebben we dadelelijk niks kunnen regelen. Aangezien het wel even geduurd heeft voordat alles rond was.
Dinsdagochtend werden we om half 8 verwacht op de SD Tumbuh 3. Dit is Engelstalig onderwijs die het IPC volgen (international Primary Currucilum). Ik ging die ochtend kijken bij de prepatory klas. Dat zijn kinderen van 4-5 jaar. Er zitten 12 leerlingen in de klas waarvan er 5 leerlingen van de taaltuin zijn. De school begon om 8:00 uur. Het was een beetje te vergelijken met het Nederlandse onderwijs op het gebied van omgang en respect. Alleen kleuteren de kinderen hier niet zoals in Nederland. Want dit was meer te vergelijken met een groep 3. Een korte beschrijving hoe het er aan te gaat: de kinderen komen binnen en trekken de schoenen uit. De klas heeft veel matten om op te zitten en 12 tafeltjes. Ook heeft de klas 2 leerkrachten. Iedere klas op de school heeft dit trouwens. Dit is namelijk heel normaal daar. De klassen hebben een maximum van 22 kinderen. En dat met twee leerkrachten! Ze beginnen met het bespreken van de dag en doen dit met veel liedjes met bijbehorende dansjes. Hierna hadden ze het over ‘Sharing is caring’ en besproken ze verschillende voorbeelden van dingen delen. Hierna gingen ze lezen en schrijven op een speelse wijze en daarna volgde rekenen. Sommen waarvan in dacht: nou nou, knap hoor! Groep 1 deed sommen zoals 10-3 en groep twee kreeg sommen met 17-3. Alleen ging dit niet mijn cijfers maar met de hoeveelheid plaatjes/bolletjes. Hierna had ik nog een interview met de leerkracht.
Woensdagochtend gingen we naar Tumbuh 1. Dit is geen Engelstalig onderwijs maar Indonesisch. Deze school volgt het Cambridge Curriculum. In deze klas zitten 20 kinderen. 10 meisjes en 10 jongens. Ook heeft deze klas 2 juffen. Het lokaal is in vergeleken met de andere school veel kleiner het is zeker de helft en heeft geen airco(tumbuh 3 wel). Wel hebben ze ook een beamer in de klas (die heeft tumbuh 3 ook). Ze beginnen hier om 7:30 uur. Het eerste half uur is het vooral de dag bespreken en spelletjes doen. Wat me opviel was dat er op een gegeven moment 3 kinderen naar voren moesten komen die te laat waren. Ze moeten om de beurt sorry zeggen dat ze te laat waren. De klas geeft klassikaal antwoord met: is niet erg, je bent welkom, waarom ben je laat. Het kind verteld waarom hij/zij te laat was. Verder hebben ze deze ochtend chocolade met cornflakes mogen maken. Alhoewel ze 20 minuten lang moesten wachten omdat de leerkrachten dit mengsel aan het maken waren. Ze mochten dit in groepjes in cupcakevormpjes doen. Nadat dit gedaan was gingen ze in tweetallen andere kinderen van de school interviewen hoe deze kinderen thuis deden schoonmaken. Het was allemaal heel erg vrij. Dus ook wel te vergelijken met Nederlands onderwijs.

We hopen binnenkort ook nog naar een echte Indonesische school te gaan. Dus geen privéonderwijs maar van de van de overheid. Het lijkt me heel interessant om dit verschil te kunnen zien.

Woensdagmiddag draaide ik de kleuters en donderdag ook. Omdat ik om 11 uur op stage ben en de kleuters pas om half 3 komen heb ik ook nog andere dingen kunnen doen. Wij hebben een to-do lijst waar vanalles op staat wat gedaan moet worden. Daar zijn we ook wel een tijdje zoet mee. Vrijdag had ik geen peuters dus heb ik ook aan de to-do lijst gewerkt.

Donderdagavond zijn we naar een groot winkelcentrum geweest. Hier heb ik alleen een paar oorbellen gekocht. De kleding is hier namelijk niet zo fantastisch, en daarbij heb je een keer wat leuks past het je niet omdat de maten hier anders zijn.

Vrijdagmiddag na stage hebben we geluncht en hebben we samen één scooter gehuurd. Het kost hier maar 600.000 IRP dus dat is omgerekend 43 euro voor een hele maand. Nu blijf ik wel geen hele maand meer maar uiteindelijk is het wel lekker om de vrijheid te hebben overal heen te kunnen gaan. Anders zouden we toch steeds de taxi moeten betalen. .Nu hebben we ook de vrijheid om hier overal naar toe te gaan. Hierna zijn we naar een hotel gegaan om lekker te gaan zwemmen en te relaxen. ’s Avonds hebben we weer een lang kookproces gehad. We hadden ’s middags namelijk bonen gekocht (3500RP = €0,25). Na het eten zijn we nog naar de toeristenstraat (genaamd: Parrowitaman) gegaan en hebben we daar nog een drankje gedaan.

Zaterdagochtend zijn we op de scooter samen met Gery (leerkracht van de taaltuin) naar het zuiden gereden. Ik ging achterop bij Martje, want ja ik heb geen scooter ervaring. We gingen namelijk cave tuben. Dat is op een rubberen band in de rivier gaan door grotten. Onze rit verliep prima. We kwamen het laatste stuk door kleine hobbelstraatjes en een mooie omgeving. Maar toen we bij de plek van bestemming aan kwamen bleek de rivier te woest te zijn waardoor we niet konden cave tuben. Toen zijn we uiteindelijk naar een andere plek gereden waar het wel kon. Dit was een plek waar veel toeristen kwamen. Dat viel te merken want het was echt druk. Het cave tuben was erg kort, maar wel leuk om in plaats van te lopen door een grot dit te doen via een rivier. Binnen in de grot waren ook veel vleermuizen te zien. Hierna gingen we rivier tuben. Dat was ook nog een deel over de rivier. De hele bruine rivier!! We hadden er wat meer van verwacht maar het was wel leuk! Toen gingen we op weg naar huis. Ik kreeg van Martje mijn eerste scooterinstructies. Dus kon ik de weg naar huis rijden. We reden een prachtige weg terug via het strand. Dat was wel een uur om, maar we hebben wel een hele mooie route tussen de rijstvelden, bergjes op en af en de rustige omgeving van Java kunnen rijden. Onze stop was op het strand: pantai kukup. Hier konden we heerlijk tot rust komen. Alhoewel er overal indonesiers waren die in groepen op de foto gingen. En ja hoor, natuurlijk werden wij híer ook weer gevraagd. Na een nee, omdat anders het hele strand met je op de foto wilt hebben we nog wat gedronken en reden we ons laatste stuk naar huis. We begonnen in het licht en einde in het donker. En jahoor, dat is goed kijken in het donker zonder lantarenpalen langs de weg in de middel of nowhare. Maar uiteindelijk zijn we terug in yogyakarta gekomen. Wat ik erg mooi vond was dat we op een gegeven moment op een stuk kwamen waar je over de stad heen kon kijken en je alle lichtjes zag branden! Helaas heb ik hier geen foto van. We hebben toen samen nog wat gegeten om ons dagje af te sluiten.

Zondag hebben we ons gesplitst. Ik ben die dag naar een waterval in de buurt geweest. Ik vind het altijd erg mooi om te zien. Na de waterval ben ik naar de malioboro geweest en ben ik gaan kijken voor een paar leuke souvenirs.


Wist je dat:
- Een verbonden schrift kennen de kinderen hier niet. Ze schrijven allemaal in blokletters. Het verbonden schrift wordt niet aangeboden op de dagschool.
- Dat het verkeer hier links rijdt.
- Dat je altijd links af mag gaan zonder toe hoeven stoppen bij een stoplicht, behalve als er een rood bord bij hangt.

Ik vroeg me af of jullie nog iets willen weten vanuit Indonesië. Dan kan ik dit de volgende keertje misschien ook in mijn verslag plaatsen.

Liefs, Janneke